Urodził się w Funchal, stolicy portugalskiej wyspy Madera, 5 lutego 1985 roku jako czwarte dziecko rodziny Aveiro – jak przyznaje jego matka – nieplanowane. Tata Dinis był ogrodnikiem i stanowczo nadużywał alkoholu, a matka ciężko pracowała jako kucharka, aby dzieci miały co jeść. Życie rodziny, podobnie jak wszystkich sąsiadów z okolicy nie było łatwe. Ich dom był stanowczo za mały dla 6-osobowej rodziny, w dodatku przeciekał. Mały Cristiano w wieku 2-3 lat zaprzyjaźnił się z piłką. Nawet z nią spał.

Cristiano nie był wybitnym uczniem, ale nauczyciele zapamiętali go jako grzecznego i radosnego. Od początku było widać, że jego wielką pasją była piłka nożna – często wagarował czy uciekał z zajęć by móc potrenować, a piłkę potrafił zrobić nawet ze skarpetek. Grał na ulicy, bo w pobliżu nie było żadnego boiska. W wieku 6 lat dołącza do pierwszego klubu piłkarskiego. Jego trener wspomina, że był chuderlawy, ale miał wielką wolę walki, zawsze płakał, gdy nie mógł zagrać lub jego drużyna przegrała mecz. Cristiano od początku traktował piłkę nożną bardzo poważnie. Miał dwa pseudonimy, „Płaczek”, bo potrafił płakać nawet gdy kolega nie podał do niego piłki i „Abelinha” (Pszczółka), bo był nie do zatrzymania na boisku.

W ciągu kilku lat jego nazwisko zaczyna być znane na całej wyspie, największe kluby zaczynają się nim interesować. W wieku 10 lat Cristiano przechodzi do Nacional Madera. Gołym okiem widać, że chłopiec jest wychudzony i niedożywiony. Trenerzy mówią ojcu Cristiano, że chłopiec powinien więcej jeść, jednak jego umiejętności i determinacja nie podlegały dyskusji – od zawsze chciał być najlepszy. W wieku 12 lat czeka go kolejny transfer, tym razem do klubu, który mieści się w stolicy Portugalii – Sporting CP. Klub pierwszy raz zapłacił wtedy tak ogromne pieniądze za 12-latka – 22 500 euro. Wylot z domu rodzinnego był ciężki zarówno dla Cristiano jak i jego rodziny.

Jego początki w Lizbonie były ciężkie. Jest najmłodszy w drużynie, jego dzień jest drobiazgowo zorganizowany : lekcje do 5 po południu, a potem trening. Dzieci w szkole śmieją się z niego ze względu na jego akcent. Ciężko go zrozumieć, jego lokalny język znacząco różni się od Portugalskiego używanego w stolicy. Już pierwszego dnia 12-letni Cristiano wpada w szał i grozi nauczycielce krzesłem. Kilka dni później odmówił trenerowi posprzątania szatni za co zostaje ukarany, nie gra w kilku meczach. Młody piłkarz prawie codziennie płacze, tęskni za rodziną, przyjaciółmi, wyspą. W jednym z wywiadów Cristiano powiedział, że to był najtrudniejszy czas w jego życiu.

W wieku 15 lat lekarze wykrywają u niego poważny problem z sercem – konieczna była operacja. Okazało się, że miał wrodzoną wadę serca, która sprawiała, że puls podnosił się powyżej normalnego. Na szczęście lekarze użyli laseru, by naprawić uszkodzoną strefę i pozwolili Cristiano nadal uprawiać sport na wysokim poziomie.

Młody piłkarz nie przestawał zaskakiwać, już 3 lata później czekał go transfer do Manchester United. Był to ogromny zaszczyt dla 18-latka, ale też ogromne wyzwanie. Nie rozumiał angielskiego, a w dodatku był to znienawidzony przez niego przedmiot w szkole. Do tego prasa angielska była bardzo sceptycznie nastawiona do młodego Portugalczyka, za którego klub chciał zapłacić ogromne pieniądze. Jednak Ronaldo po raz kolejny zagryza zęby i postanawia pokazać na co go stać. Zostaje najdroższym nastolatkiem w historii brytyjskiego futbolu – klub zapłacił za niego 15 mln euro. Mimo, że jego debiut w angielskiej drużynie okazuje się wielkim sukcesem, w którym Ronaldo zostaje wybrany jako Man of the Match, krótko po tym młody zawodnik zostaje oskarżony o symulowanie fauli na boisku. Cristiano miał problem z przystosowaniem się do angielskiej gry, w której obrońcom pozwala się na rzeczy, które w Portugalii są niedozwolone. 21 września po meczu z Arsenałem z powodu tych różnic wybucha awantura pomiędzy Cristiano a Martinem Keownem za co Portugalczyk zostaje ukarany, musiał zapłacić 4 tysiące funtów.

W wieku 19 lat Cristiano zostaje powołany do reprezentacji Portugalii. Jest to dla niego zaszczyt, chłopak jest niesamowicie zmotywowany, pragnie zostać mistrzem Europy. Jednak mecz kończy się dobitną porażką, Ronaldo czuje, że zawiódł swoją ojczyznę, w gazetach ukazuje się jego zdjęcie płaczącego, patrzącego w niebo z rękami żłożonymi jak do modlitwy.

Sukcesy przeplatają się wraz z porażkami i bardzo trudnymi sytuacjami. Piłkarz zostaje niesłusznie oskarżony o gwałt, jego ojciec umiera, do tego zdarzają mu się częste kłótnie z kolegami z drużyny. Za każdym razem, gdy jest ciężko Cristiano musi pamiętać o jednym – bycie piłkarzem było jego marzeniem od dziecka, piłka nożna jest jego pasją i choćby nie wiadomo co się stało, musi być twardy i brnąć przed siebie. Jego historia jest niesamowicie inspirująca i pokazuje, że najważniejsza jest wola walki, wiara w siebie i we własne marzenia.

                                               Artykuł napisany na podstawie książki “Ronaldo: Obsesja doskonałości” autorstwa Luca Caiobli.