Czy Pep Guardiola ma jeszcze szanse wygrać Ligę Mistrzów z zespołem innym niż FC Barcelona?
18 sierpnia 2020
Napisane 15 maja 2016
Po niezwykle udanym czasie z kilkoma tytułami w Barcelonie Pep Guardiola został trenerem Bayernu Monachium w 2013 roku. Ta pozycja była dopiero jego drugą pracą jako dyrektora generalnego i przypadła mu w klubie, który jest historycznie tak samo udany jak jego były klub. Bawarczycy rozegrali najbardziej udany sezon w historii klubu tuż przed przybyciem Guradioli, ponieważ w 2013 roku udało im się wygrać historyczną trójkę pod wodzą trenera Juppa Heynckesa.
Więc co zrobił Guardiola?
Od początku błędnie oszacował mocne strony zespołu Bayernu. Ich sukces pod wodzą Heynckesa opierał się na założeniu, że taktyka i indywidualne atuty zawodników muszą być zrównoważone, aby uzyskać najlepszy wynik. To właśnie ta drużyna dobitnie pokonała Barcelonę z wynikiem 7:0. Mimo, że Guardiola nie był już menedżerem Barcelony, to on z powodzeniem rozwinął ich styl posiadania piłki zwany Tiki Taka jednak Heynckes już znalazł sposób, aby poradzić sobie z tym poradzić.
Po tym jak Pep Guardiola zaczął pracę w Monachium , rozbroił stary zwycięski zespół i zmienił bardzo udany futbol Juppa Heynckesa, który był oparty na błyskawicznych kontratakach, na rzecz jego Tiki Taki.
Lekkomyślność Guardioli i obsesyjne trzymanie się jego własnych pomysłów szybko stało się jasne, gdy pozwolił Toni Kroosowi odejść do Realu Madryt, gdzie stał się jednym z najważniejszych zawodników. Usprawiedliwienie Guradioli, że Kroos chciał przenieść się do Madrytu było słabe, ponieważ każdy doświadczony menedżer zrobiłby wszystko, aby utrzymać tego typu zawodnika.
Czy to był dobry pomysł, aby Bastian Schweinsteiger odszedł do Manchesteru United? Jako zastępca w drugiej połowie , mógł jeszcze wiele dokonać w ważnych meczach. Podczas Mistrzostw Świata 2014 był jednym z najważniejszych niemieckich zawodników. Bardzo dobry trener potrzebuje czegoś więcej niż umiejętności piłkarskich, taktycznych i psychologicznych. Potrzebuje również wizji i wglądu, że gracz taki jak Schweinsteiger może być nadal decydujący w wielkich grach.
Często w niemieckiej prasie sportowej informowano, że mniej wydajny i drogi trener niż Pep Guardiola miałby podobny poziom sukcesu z Bawarczykami ze względu na ich siłę w składzie.
Tylko Liga Mistrzów była prawdziwym wyzwaniem dla tej drużyny. Podczas fazy Champions League, jakość gracza jest często dość zrównoważona, tak że zespół ostatecznie wygra, zgodnie z kolejnymi zasadami.
1.) Doskonałe planowanie taktyczne. Taktyka wynika głównie z taktyki trenera wdrażanego w poprzednich meczach oraz po tym jak trener i jego sztab techniczny przeanalizuje przeciwnika. Jeśli posiadanie piłki nożnej jest rozgrywane przede wszystkim podczas treningu, to może się zdarzyć, że inne udoskonalenia taktycznej piłki nożnej, takie jak gra kontrataku mogą być zaniedbywane. W prawdziwym meczu to staje się trudniejsze grać taktyką, która nie była wcześniej przećwiczona. Gracze często mają problemy z dostosowaniem się do nietypowej taktyki w takich przypadkach.
2.) Musi być gra zespołowa, w której każdy wie, co, kiedy i gdzie ma robić.
3.) Trener musi zdać sobie sprawę, że gdy tylko jedna pozycja na boisku jest zajęta przez niewłaściwego zawodnika, może to spowodować zakłócenie rzędu 10% dla całego zespołu.
4.) Drużyna, która wygrywa ważne finały, ma następujące cechy: zawodnicy muszą grać razem regularnie, a także muszą dobrze się dogadywać na boisku i poza nim. Trener musi wdrożyć 100% w wszechstronny system fair play. Ważne jest również, aby utrzymać wysoki poziom energii podczas części eliminacyjnej turnieju. Trener jest odpowiedzialny za te cechy. Wątpliwe jest, czy wygranie Bundesligi tak wcześnie pod wodzą Guardioli było pozytywne jako że Liga Mistrzów była zawsze przegrana w 3 kolejnych półfinałach, w których zespół musiałby utrzymać wysoki poziom napięcia.
Ponieważ powyższe zasady nie były w dużej mierze przestrzegane przez Pepa Guardiolę, przegrał w ostatnich 3 półfinałach przeciwko Realowi, Barcelonie, Atletico i przeciwko ich trenerom Ancelottiemu, Luisowi Enrique i Diego Simeone.
Ostatni mecz z Atletico był przegrany dla Bayernu, bo Pep zapomniał, że w formacie pucharowym Ligi Mistrzów, pierwszy mecz jest często decydujący. Fakt, że ze względów taktycznych nie włączył Müllera do wyjściowego składu w pierwszym meczu w Madrycie było poważnym błędem. Przecież duet Lewandowski- Müller był obok Suareza i Neymara najbardziej płodną parą napastników w Europie! Negatywny wpływ psychologiczny, jaki miało to na Thomasa Müllera w drugiej połowie, również nie może być ignorowany.
Są eksperci, którzy uważają, że Pep Guardiola przyczynił się do progresu wielu graczy. Nie zgadzamy się. Na tym poziomie gracze powinni coraz częściej trenować swoje mocne strony. Wszelkie zmiany, które wpływają na trudno wyuczoną automatyzację, należy najpierw dokładnie przeanalizować przed wdrożeniem.
Dlatego takie zmiany powinny być zawsze wprowadzane z ostrożnością. Wielu zawodników Guardioli nie zostało ustawionych zgodnie z ich mocnymi stronami np. Philipp Lahm, jeden z najlepszych defensywnych graczy na świecie, grał w środku pola na średnim poziomie. Piłkarz już pokazał, gdzie jest jego miejsce podczas Mistrzostw Świata w Brazylii, zgodnie z jego umiejętności- w obronie. Nawet Robert Lewandowski był w stanie osiągnąć swój szczyt w Bayernie dopiero po kontuzji Robbena i stało się to bez wsparcia Pepa Guardioli, który natomiast sprawił, że Mario Goetze stał się nieistony. Trudno sobie wyobrazić, że jeden z największych talentów ostatnich 50 lat nie mógł odnieść sukcesu w Bayernie. Można się spodziewać, że trener zdeklaruje czy wierzy w danego zawodnika, czy nie. Jeśli nie, taki gracz powinien mieć możliwość przejścia do innego klubu. Trener ma moc, aby zaniepokoić każdego zawodnika. Chcielibyśmy zobaczyć Messiego lub Ronaldo po tym, jak trener powiedział tym zawodnikom światowej klasy, że raczej nie zagrają w ważnym meczu, a tym samym wysyłał im sygnały, że w nich nie wierzy.
Zasada, że niektórzy ludzie wolą mieć rację niż odnieść sukces idealnie pasuje do Pepa Guardioli.
Podczas kupowania nowych graczy również nie wykazał się szczęśliwą ręką, mowa tu o : Xabi Alonso, Benatia, Bernat. Tylko zakupy Kingsley Comana i Arturo Vidala były dobrymi inwestycjami, ale wtedy było już za późno.
Ogólnie rzecz biorąc, musimy przyznać, że nie wszystko było złe. Pep przyniósł z pewnością wiele międzynarodowej reputacji do Bundesligi. Udało mu się również uzyskać dobre wyniki przeciwko jedynemu prawdziwemu przeciwnikowi w Bundeslidze, Borussii Dortmund.
Mimo to spodziewaliśmy się więcej, zwłaszcza w Lidze Mistrzów. Gdyby Pep Guardiola pielęgnował naturalne atuty swojego zespołu, najprawdopodobniej zdobyłby co najmniej jeden tytuł Ligi Mistrzów, zamiast dotrzeć tylko do 3 półfinałów. Będziemy bacznie obserwować, czy Pep Guradiola zadomowi się w Manchesterze City. Jedno jest pewne. Międzynarodowy sukces dla niego jest obowiązkowy w City, jeśli go nie osiągnie, straci swoją pozycję jako najbardziej ceniony i pożądany trener piłki nożnej na świecie.